سنتز و بررسی اثر ضد میکروبی نانوذرات سلنیوم و نانوذرات سلنیوم بارگذاری شده با آمپی سیلین بر جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

زمینه و هدف: مقاومت به درمان آنتی­ بیوتیکی به­ ویژه در سویه­ های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­ سیلین یکی از نگرانی ­های عمدۀ بهداشت عمومی در سراسر جهان است. مطالعۀ حاضر به سنتز نانوذرات سلنیوم، بررسی اثر ضد میکروبی و امکان استفاده از آن به­ عنوان نانوحامل آمپی­سیلین می­پردازد.  مواد و روش کار: نانوذرات سلنیوم به روش احیای شیمیایی سدیم سلنیت به ­وسیلۀ اسیدآمینۀ ال - سیستئین سنتز شد. بارگذاری اتصال آمپی ­سیلین در سطح نانوذرات سلنیوم با اضافه کردن تدریجی آنتی بیوتیک به محلول نانوذرات و هم زدن مداوم انجام شد.   سپس این اتصال با استفاده از طیف­سنجی UV-Vis، پراش اشعۀ x و میکروسکوپ الکترونی روبشی تحت بررسی قرار گرفت. اثر ضد باکتری نانوذرۀ حاصل و نانوذرۀ بارگذاری شده با آنتی­ بیوتیک در برابر سویۀ استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس و ۱۰ سویۀ بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­ سیلین به روش دیسک دیفیوژن و MIC به روش براث ماکرودایلوشن بررسی شد. یافته‌ها: اتصال آنتی­ بیوتیک در سطح نانوذرات سبب افزایش اثر ضد میکروبی آن­ها نسبت به حالت عادی شد. کمترین غلظت مهارکنندۀ رشد سویه های بالینی  استافیلوکوکوس اورئوس  در نانوذرۀ سلنیوم بین ۶۲/۵-۷/۸، فرم آزاد آمپی سیلین ۲۵۰-۶۲/۵ و آمپی سیلین متصل به نانوذرات ۶۲/۵-۷/۸ میکروگرم بر میلی لیتر بود. این مقادیر در مورد سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب ۷/۸، ۳۱/۲ و ۳/۹ میکروگرم بر میلی لیتر بود. اتصال آمپی­ سیلین در سطح نانوذرات سلنیوم سبب بهبود کمترین غلظت مهارکنندۀ رشد استافیلوکوکوس اورئوس­های مقاوم به متی­ سیلین شد. نتیجه‌گیری: نتایج به­ دست آمده، تأییدکنندۀ فعالیت ضد میکروبی نانوذرات سلنیوم است. افزایش فعالیت ضد میکروبی آنتی­ بیوتیک بارگذاری شده در سطح این ذرات، امکان استفاده از این آنتی­ بیوتیک ­ها را در درمان عفونت­ه ای سخت­ درمان افزایش می­ دهد.